Προσοχή στις πισίνες!

Μόλις τρία λεπτά, ακόμη και σε νερό στάθμης 30 εκατοστών, αρκούν για να πνιγεί ένα παιδί. Και όπως επισημαίνουν γιατροί και ναυαγοσώστες, η παγίδα είναι πως συχνά τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται το κίνδυνο. «O πνιγμός των ανηλίκων και κυρίως των μικρών παιδιών είναι σιωπηλός. Δεν αντιδρούν, το βλέπουν ως γεγονός», λέει στα «ΝΕΑ» η ναυαγοσώστρια κ. Τζένη Κατσαρού, η οποία επισημαίνει ότι τα μπρατσάκια και τα σωσίβια δεν παρέχουν οπωσδήποτε ασφάλεια για παιδιά μικρότερα των 4 χρόνων.

Ο κίνδυνος της πισίνας αποδείχτηκε για άλλη μία φορά προχθές, με τον πνιγμό ενός 9χρονου αγοριού σε πισίνα καφετέριας στον Άλιμο: οι δύο διασώστες που ήταν εκείνη τη στιγμή παρόντες δεν κατόρθωσαν να αποτρέψουν την τραγωδία. Αντίθετα, η στενή επιτήρηση των παιδιών από τους γονείς κρίνεται απαραίτητη- «οφείλουν να μην τα αφήνουν από τα μάτια τους», επισημαίνουν οι ειδικοί. Επιπλέον, οι γιατροί επιμένουν πως απαγορεύεται το κολύμπι σε θάλασσες και πισίνες 3 ώρες μετά το φαγητό, κάτι που παραβιάζεται πιο εύκολα στις πισίνες, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο κίνδυνος εντοπίζεται μόνο στη θάλασσα. Δεν αργεί να γίνει το κακό Η πισίνα είναι στενά συνδεδεμένη με τη διασκέδαση, με αποτέλεσμα μικροί και μεγάλοι να καταναλώνουν φαγητό και αλκοόλ παραβλέποντας τους κανόνες ασφαλείας.

Οι ναυαγοσώστες διευκρινίζουν ωστόσο πως δεν αργεί να γίνει το κακό: «Εάν τηρηθούν σημαντικοί κανόνες όπως η συνοδεία και προσοχή των παιδιών από τους γονείς, η μη κατανάλωση φαγητού και ποτού καθώς και οι βουτιές μόνο όπου γνωρίζουμε το βάθος, τότε ο ρόλος του ναυαγοσώστη μπορεί να είναι απλώς προληπτικός», αναφέρει η κ. Βάνια Βήχου, διευθύντρια της Πανελλήνιας Ένωσης Ναυαγοσωστών. «Μελανό» ωστόσο σημείο παραμένει η απουσία ναυαγοσωστών σε ξενοδοχεία και παραλίες, αφήνοντας ένα τεράστιο κενό στην προστασία των λουομένων. «Τα παιδιά πρέπει να τα προσέχουμε εμείς, αλλά και οι ίδιοι οι γονείς», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Ν. Ιβάν, που εργάζεται ως ναυαγοσώστης στην πισίνα ξενοδοχείου «Όασις» στη Γλυφάδα. «Όταν ένα παιδί βρεθεί στα όρια πνιγμού, θα πρέπει να μεταφερθεί κατευθείαν στο νοσοκομείο», απαντάει στα «ΝΕΑ» ο παιδίατρος Άγης Τερζίδης του Κέντρου Ερευνών και πρόληψης παιδικών ατυχημάτων.

Η οθόνη βουλιάζει... το μυαλό (ΚΟΨΤΕ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!)

Η τηλεόραση βλάπτει την ανάπτυξη του εγκεφάλου στα παιδιά έως 3 ετών

Όπως προκύπτει από την τελευταία μελέτη του διακεκριμένου ακαδημαϊκού και ερευνητή, η τηλεθέαση κατά τα πρώτα τρία χρόνια ζωής έχει ως αποτέλεσμα να εμφανίζουν τα παιδιά φτωχό λεξιλόγιο στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, καθώς επίσης και προβλήματα στην αναγνώριση αριθμών και γραμμάτων.
Τα προβλήματα ωστόσο δεν σταματούν εδώ. Η έλλειψη συγκέντρωσης και τα μαθησιακά προβλήματα επίσης σχετίζονται, σύμφωνα με τελευταία επιστημονικά δεδομένα, με την τηλεθέαση στην προσχολική ηλικία. Τι φταίει; Το «παρκάρισμα» των παιδιών μπροστά από την τηλεόραση βλάπτει την ανάπτυξη του εγκεφάλου τους, διαδικασία που συντελείται κατά τα πρώτα δύο χρόνια ζωής. «Οι γονείς δεν μιλούν στα παιδιά τους, δεν παίζουν μαζί τους, δεν τα αγκαλιάζουν. Συχνά είναι και οι ίδιοι απορροφημένοι από κάποιο τηλεοπτικό πρόγραμμα.

Η επαφή όμως είναι πολύ σημαντική. Μπορεί μεν να είναι πιο εύκολο για τη μητέρα να απασχολήσει το μωρό της βάζοντας στη τηλεόραση ένα DVD ενόσω εκείνη μαγειρεύει ανενόχλητη, αυτό όμως που οφείλει να κάνει είναι να επιτρέψει στο παιδί να συνυπάρχει μαζί της στην κουζίνα. Να το κοιτάει, να του εξηγεί τι κάνει, να το αφήνει να πιάσει τα αντικείμενα», εξηγεί στα «ΝΕΑ» ο καθηγητής και διευθυντής στο Κέντρο Υγείας, Συμπεριφοράς και Ανάπτυξης του Παιδιού- Ερευνητικό Ινστιτούτο Νοσοκομείου Παίδων Σιάτλ. Όπως διευκρινίζει, κανένα τηλεοπτικό προϊόν δεν μπορεί να παίξει τον ρόλο του δασκάλου έως ότου το παιδί κλείσει τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής του. Αντίθετα, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της μελέτης που υπογράφει ο κ. Χριστάκης, είναι ιδιαίτερα πιθανό τα ερεθίσματα της τηλεόρασης, όπως είναι η γρήγορη εναλλαγή εικόνων αλλά και η μονοδιάστατη προσοχή των παιδιών στην οθόνη, να προκαλούν εγκεφαλική υπερδιέγερση που τα βλάπτει. Αυτός είναι και ο λόγος που ο κ. Χριστάκης επιμένει πως τα μωρά έως 2 ετών δεν πρέπει να βρίσκονται ούτε λεπτό μπροστά από την οθόνη της τηλεόρασης- μιλάει άλλωστε εκ πείρας, αφού και ο ίδιος υποβάλλει σε αυστηρή τηλεοπτική... δίαιτα και τα δικά του παιδιά. Έχει ανακαλύψει πως μία ώρα τηλεόρασης την ημέρα αντιστοιχεί με 10% πιθανότητες να παρουσιάσει το παιδί στην ηλικία των 7 ετών προβλήματα συγκέντρωσης.

ΠΡΟΣΟΧΗ
Τα μωρά έως 2 ετών δεν πρέπει να βρίσκονται ούτε λεπτό μπροστά στην ΤV σύμφωνα με έρευνες Έλληνα καθηγητή .

Η ΔΑΙΜΟΝΟΠΟΙΗΣΗ της τηλεόρασης δεν είναι ο στόχος του καθηγητή κ. Χριστάκη, γι΄ αυτό και διευκρινίζει πως δεν είναι μόνον η ποσότητα που κάνει τη διαφορά αλλά και η ποιότητα. Και από ό,τι φαίνεται η «συνταγή» των εκπαιδευτικών προγραμμάτων που ενισχύουν τις διανοητικές ικανότητες των παιδιών ηλικίας τριών έως πέντε ετών κρύβεται στο «Σουσάμι άνοιξε». Η μία έρευνα μετά την άλλη έχουν δείξει ότι η συγκεκριμένη παιδική εκπομπή που έχει προβληθεί σε 120 χώρες «μεγαλώνει» έξυπνα παιδιά: αναγνωρίζουν εύκολα αριθμούς, γράμματα και σχήματα. Μάλιστα, όταν οι ερευνητές ακολούθησαν 500 παιδιά έως την εφηβεία τους, διαπίστωσαν πως οι λάτρεις του Μπερτ και του Έρνι έπαιρναν καλύτερους βαθμούς στο σχολείο, διάβαζαν περισσότερα βιβλία και ήταν γενικότερα πιο δημιουργικά! Ψυχαγωγία και εκπαίδευση Το μυστικό, σύμφωνα με τον κ. Χριστάκη, είναι ότι το «Σουσάμι άνοιξε» συνδυάζει την ψυχαγωγία με την εκπαίδευση. «Κάθε επεισόδιο είναι σαν να αποτελεί μέρος μιας διδακτέας ύλης. Ένας τρόπος για να ελέγξουν οι γονείς κατά πόσο εκπαιδευτικό είναι για τα παιδιά τους, είναι να τα ρωτήσουν στο τέλος τι έμαθαν. Και ακόμη καλύτερο είναι από εκεί και πέρα να πάρουν οι ίδιοι στα χέρια τους τη “σκυτάλη”». Έτσι, για παράδειγμα, εάν το πρόγραμμα επικεντρώνεται στα πρώτο γράμμα της αλφαβήτου, θα μπορούσαν οι γονείς να συνεχίσουν το... παιχνίδι με τα παιδιά τους προσπαθώντας να βρουν λέξεις που αρχίζουν από Α. Κατά τον ίδιο τρόπο οι ταινίες και οι σειρές δεν αποτελούν πάντα την πέτρα του... σκανδάλου. Σειρές όπως, «Το μικρό σπίτι στο λιβάδι» που πραγματεύεται ανθρώπινες ιστορίες, κάνουν τα παιδιά πιο ευγενικά και πιο ανεκτικά.